Gdy świętujemy 40. rocznicę Imperium kontratakuje 17 maja rozkoszujemy się największym darem filmu: Yodą.Zrzut ekranu Disney+ edytowany przez Bragancaa transkrypcja przemówienia o zwycięstwie Obamy w 2008 r.
Dzisiaj, Gwiezdne Wojny i stała się przebojową rozrywką franczyzową, którą zainspirowała monokultura; to, co kiedyś było na peryferiach fajności, teraz jest mainstreamem. Ale 40 lat temu, nawet po 1977 roku Gwiezdne Wojny zjawisko, Imperium kontratakuje wciąż był obarczony ryzykiem. George Lucas, reżyser Irvin Kershner oraz współscenarzyści Leigh Brackett i Lawrence Kasdan pchali filmowe medium na nowe możliwości. Gwiezdne Wojny być może od razu zyskały popularność, ale innowacje rzadko przebiegają bez komplikacji, a opinia publiczna nie jest często skłonna do przyjęcia nowego i odmiennego. W końcu do transformacji potrzebna była wysoka na dwie stopy zielona marionetka ze składnią odwróconą Gwiezdne Wojny z fenomenu w spuściznę.
W latach ’77 Nowa nadzieja Obi-Wan Kenobi delikatnie wchodzi w kadr i natychmiast staje się kanałem dla nowej wielkiej mitologii. Alec Guinness, w całej swojej mistrzowskiej prezentacji, stanowi tło i kontekst dla Jedi.
Moc jest tym, co daje Jedi jego moc, mówi Luke'owi, a co za tym idzie, publiczności. Obi-Wan wyjaśnia, czym jest miecz świetlny (elegancka broń z bardziej cywilizowanych czasów), ujawnia wybrane prawdy o rodowodzie Luke'a (z pewnego punktu widzenia) i opowiada, że Rycerze Jedi byli strażnikami pokoju i sprawiedliwości w Starych Rzeczpospolita od tysiąca pokoleń. W istocie jest on narratorem operowej fantazji kosmicznej przepełnionej fantastycznymi możliwościami. Obi-Wan Kenobi przekazał wszystko, co potrzebowaliśmy wiedzieć o tej odległej galaktyce.
A potem umarł.
Dziś Yoda jest ikoną kina. Nasza perspektywa, z wiedzą o upadek Jedi i porażki Yody , tylko wzmacnia nasze postrzeganie go jako wielowarstwowej istoty egzorcyzmującej własne demony tuż obok Łukasza.
Ale w 1980 roku Lucas i jego zespół zaryzykowali los swojego fenomenu na zdecydowanie nieszerokich ramionach maleńkiej, zielonej, przypominającej żabę lalki. Gwiezdne Wojny mogły być napędzane przez egzotyczne kosmiczne stworzenia zbudowane z protez i efektów specjalnych, ale żadne nie były wymagane do przedstawienia zmieniającej losy ekspozycji, niosąc emocjonalny ciężar legionu poległych bohaterów. To dużo, by postawić na nie-człowieka współ-gwiazdę i dużo prosić publiczność o zaakceptowanie. Według J.W., nawet artyści zajmujący się efektami byli świadomi szaleństwa, gdy badali niezliczone inne opcje – w tym małpę z maską! – zanim uciekli się do lalkarstwa. Książka Rinzlera Powstawanie Gwiezdnych wojen: Imperium kontratakuje .
Ale jak powiedział Yoda: rób albo nie. Nie ma prób. Imperium kontratakuje z pewnością… tak. 
Yoda (Frank Oz) z Lukiem Skywalkerem (Mark Hamill) in Imperium kontratakuje .Lucasfilm
W swoim zakresie mądrości i emocji, Yoda może rzeczywiście dać najlepszy występ w filmie, Roger Ebert napisał w Gwiezdne Wojny retrospektywa w 1997 roku.
Hollywoodzki reporter Arthur Knight podzielał ten sentyment, pisanie w recenzji z 1980 roku: Nadal nie jestem pewien, czy jest umiejętnie animowaną lalką, czy prawdziwym żywym człowiekiem. Niezależnie od tego, jest w tym jednym z najsilniejszych atutów Lucasa Gwiezdne Wojny wcielenie. Czasy Los Angeles „Karol Champin” opisane Yoda w tym samym roku jako absolutny czarodziej i pyszny wynalazek.
Oprócz nowatorskiego projektu postaci, boskie człowieczeństwo Yody jest tym, co (częściowo) łączy nas z tą serią – jak w każdym klasyku filmowym, to ostatecznie to, co dotyka naszych serc.