Jak zmieniły się postacie „Piękna i Bestia” od 1991 do 2017 roku?

Z grupą celebrytów z listy A w roli głównej, a za tym stoi cała siła marketingowa Disneya, być może nie powinno być niespodzianką, że akcja na żywo „Piękna i Bestia” (która już zdominowała rekordy kasowe w marcu) jest rakieta w kierunku a 1 mld dolarów kasowych brutto.

Ja, 24-letnia kobieta, byłam w weekend otwarcia kin (przyczyniając się do sprzedaży biletów na film w Ameryce Północnej o wartości 170 milionów dolarów), co jest idealnym odzwierciedleniem umiejętnie zsynchronizowanej grupy docelowej filmu: kogoś, kto ma dobre wspomnienia z oglądania oryginału dorastanie w filmie animowanym, pozytywne uczucia wobec Harry'ego Pottera, absolwentki Emmy Watson i libido, które automatycznie wyzwalają przystojni brytyjscy aktorzy. To była mimowolna migracja do teatru: ja, jak zombie szukający mózgów lub… Wynika demon seksu, idący powoli, ale nieustannie w kierunku zachwycającego filmu familijnego, w którym Ewan McGregor grał na świeczniku.

Ta nowa wersja – kompetentnie wyreżyserowana przez Billa Condona – dzieli tak wiele DNA ze wspaniałym oryginałem, że trudno byłoby znaleźć kogoś, kto mógłby ją zobaczyć i nie cieszyć się nią. To klasyczna historia, a to w połączeniu z doskonałymi występami i bardzo widocznym budżetem 300 milionów dolarów oznacza, że ​​tak, to dobry film.

Nawet ja — zawsze dręczycielka, kapitan Overanalyze — naprawdę podobał mi się ten film. Może raz czy dwa się rozpłakałem. Z łatwością zobaczę to po raz drugi.

Ale to nie znaczy, że nie będę się czepiać.

W przeciwieństwie do 2015 Kopciuszek , wyreżyserowany przez Kennetha Branagha, który zmienił starą historię, usuwając piosenki i tworząc nową estetykę, Beauty and the Beast z 2017 roku wydawał się obawiać odejścia od animowanego klasyka w jakikolwiek znaczący sposób. Zmiany, których dokonali, często okazywały się szczupłymi i niepotrzebnymi w scenariuszu, który nie był na tyle inny, aby te momenty wydawały się naturalne.

Mauritius

Podczas gdy film z 1991 roku obsadził Maurice'a jako korpulentnego, ekscentrycznego wynalazcę, wersja Kevina Kline'a jest zamiast tego tęsknym artystą z romantycznym kucykiem z soli i pieprzu. Jest o jedną kąpiel obok siebie od bycia w reklamie Cialis. Nie ma nic złego w podążaniu w kierunku DILF-y z Maurice'em, dopóki nie ociera się o ich naleganie na ponowne wykorzystanie tych samych momentów z oryginału.

W wersji z 1991 roku, kiedy Belle wraca do domu i pyta ojca: Czy jestem… dziwny? jej ojciec wyciąga się spod brzęczącego tajemniczego wynalazku, nosząc gigantyczne soczewki z butelki po coli, które sprawiają, że jego oczy potrajają swój normalny rozmiar. Moja córka? Dziwny? On odpowiada. To kwestia śmiechu. W tej wersji odpowiedź Maurice'a wydaje się kontemplacyjna. Po co prowadzić dokładnie ten sam dialog, jeśli kontekst nie ma już zastosowania? Komedia!Disney

Ale migracja z dawnego szalonego starego Maurice'a, któremu miasto nie ufa i lekceważy, myli jego późniejsze interakcje z Gastonem. Jest spokojny i zrównoważony, kiedy wraca do miasta, by oskarżyć Gastona o usiłowanie zabójstwa (lol k) – a kiedy miasto zwraca się przeciwko niemu, wydaje się to dziwnym niezasłużonym odruchem, jakby sama fabuła wiedziała, że ​​musi gdzieś dojść do historii nie ustalił.

Nie było żadnego bezradnego strachu, który pamiętam tak wyraźnie jako dziecko, że potrzebowałem, aby ludzie ci uwierzyli, ale stracili już zaufanie, zanim zacząłeś. Jeszcze mniej sensowne jest to, że Gaston zdołał przekonać miasto, by zamknęło tego wyraźnie nie-wariata na zawsze w azylu. zwłaszcza, że w przeciwieństwie do oryginału Gaston nie zapłacił przerażającemu zwłokom z azylu.

Gaston

oznaki, że potrzebujesz detoksu wątroby

Gaston jest jednym z moich ulubionych złoczyńców Disneya, ponieważ od razu udaje mu się być zarówno chwalebną karykaturą prostaka, jak i stosunkowo trójwymiarową postacią, która jest upokorzona, wściekła z tego upokorzenia i ponownie pisze własną narrację głowa, w której jest bohaterem.

W wersji animowanej jego pierwsza rozmowa z Belle mówi nam wszystko, co musimy wiedzieć: jest agresywny fizycznie, wyrywa jej książkę z ręki, kpi z niej, ponieważ jest zdezorientowany książką bez obrazków i rzuca ją w błoto.

Na początku zaktualizowany Gaston wydaje się… całkiem miły. 2017 Gaston podchodzi do Belle i… pyta, co czyta. Mówi mu i pyta, czy to przeczytał. Nie, nie ten, ale wiesz, uh… czytanie, odpowiada trochę zakłopotany. To nie jest pewna antyintelektualna radość; to dialog, który wypowie niezręczny protagonista indie-romu, gdy dziewczyna, w której się zakochał, pyta o zespół, o którym nigdy nie słyszał. Stara się współczuć dyrektorowi, który rzuca jej brudne spojrzenia w mieście. Przynosi Belle kwiaty i pyta, czy mogą dostać obiad. Jak na film, w którym kilka chwil wcześniej Gaston się głaskał i mówił do siebie w lustrze, Gaston wydaje się nietypowo nie-czarny.

Zmieniłem! – mówi Gaston, próbując nakłonić Belle, by dała mu szansę, teraz, gdy wrócił z wojny lub czegokolwiek. Nikt nie mógł się tak bardzo zmienić, odpowiada Belle, całkowicie podcinając temat i morał filmu, w którym jest.

Nie chodzi o to, że myślę, że Belle musi umawiać się z Gastonem – ludziom wolno odmawiać umawiania się na randki. Zapytał Gaston, Belle odmówiła, powinien to uszanować. Ale oryginał dał nam Gastona, który osaczył Belle i zaatakował jej przestrzeń osobistą, który zarzucił swoje zabłocone buty na jej książki i powiedział jej, że kobiety nie powinny czytać, ponieważ może to dać im pomysły. Ten nowy Gaston mógł wydawać się rodzajem dupka, ale nie czuł się jak złoczyńca Disneya.

Wyglądało na to, że film zdał sobie sprawę ze swojego błędu i postanowił nadmiernie zrekompensować, zmieniając Gastona w Snidely Whiplasha w połowie drogi, przywiązując Maurice'a do drzewa z komicznie gigantycznymi linami, które wyglądają, jakby powinny być używane dla dam na torach kolejowych po tym, jak Maurice splunie. nigdy nie poślubiaj mojej córki! (dlaczego wszyscy są tacy podli dla Gastona?!), kiedy Gaston był jedyną osobą w mieście, która wysłuchała jego opowieści o Bestii i poszła mu pomóc szukać Belle.

Ten spisek, w którym Gaston wpada w złość i decyduje się zamordować Maurice'a, nie tylko wydaje się całkowicie nie pasować do wersji Gastona, którą ustalili (nawet Le Fou zdaje się przyznawać, że zło jest niedawnym rozwojem postaci), ale także służy całkowitemu usunięciu niektórych najsubtelniejsze i najśmieszniejsze momenty w oryginalnym filmie animowanym.

W wersji z 1991 roku Maurice wchodzi do tawerny, zachwycając się Bestią, i wszyscy myślą, że jest trochę szalony. A potem tyran wymyśla plan.

LeFou, obawiam się, że myślałem.

Niebezpieczna rozrywka.

Wiem.

Tak zaczyna się powtórka Gastona i niektóre z najostrzejszych tekstów Howarda Ashmana.

Nikt nie spiskuje jak Gaston
Robi tanie strzały jak Gaston
Plany prześladowania nieszkodliwych szaleńców, takich jak Gaston
Tak, jestem nieskończenie, szalenie zaradna
- Jak w głąb schodzisz
Nawet nie będę miał łagodnych wyrzutów sumienia
Tak długo, jak w końcu dostanę to, czego chcę

To zachwycająca łajdactwo i szkoda, że ​​zrobili to na korzyść faceta, który wścieka się i przypadkowo próbuje zamordować staruszka.

(Powiem, że jedną ze zmian w Gaston, którą lubię, było ponowne włączenie wersetu o tym, jak Gaston strzela z tyłu, co było napisany przez Menkena i Ashmana do wersji animowanej ale usunięte, ponieważ są zbyt ciemne. Daje miłą zapowiedź.)

Czarodziejka

Wersja 2017 postanowiła nadać Czarodziejce nieco większą część niż tylko postać witrażowa w prologu. W tej wersji czaiła się przez cały czas, jako bezdomna kobieta o imieniu Agatha a la Lucy Barker w Sweeney Todd.

To… trochę zwrot akcji, ale jakiemu celowi fabularnemu w ogóle służy? Jaka jest korzyść z posiadania jej i marnowania czasu na wyjaśnianie jej i spotkanie z nią? Agatha wie, że Gaston próbował zabić Maurice'a - uratowała go - a potem jest w tawernie, podczas gdy Gaston temu zaprzecza i próbuje nazwać Maurice'a szalonym. Czy to nie wydaje się, że to kolejny odpowiedni moment na jedno z jej słynnych przekleństw lekcyjnych?

Pojawia się ponownie pod koniec filmu, by stać zbyt blisko Belle, podczas gdy płacze nad swoim martwym chłopakiem-potworem, a następnie poświęca swój słodki czas na wskrzeszenie jego i reszty pałacu, którego wszyscy właśnie widzieliśmy umierającego, tylko po to, abyśmy wszyscy mogli być łzami- szarpnął się.

Bestia

Ta Bestia jest tak oschła i erudyta, że ​​równie dobrze mógłby zostać zagrany przez Kelseya Grammera. Co on nie jest jest straszne. Film animowany bardzo starał się budować napięcie: scena, w której Maurice po raz pierwszy wchodzi do zamku, czy Belle wkracza do zakazanego Zachodniego Skrzydła są celowo stonowane i mroczne, a publiczność jest za to nagradzana. Kiedy Belle prosi Bestię, aby weszła w światło i po raz pierwszy pokazuje swoją twarz, jest to moment powrotu do siedzenia. Kiedy krzyczy na nią w Zachodnim Skrzydle, to przerażające.

Nie jest to wybór, który jest koniecznie zły, ale znowu jest zdezorientowany naleganiem na recykling momentów z 1991 roku. Ta Bestia nosi cały czas we fraku i spodniach – trudno mi uwierzyć, że również wkłada swoją twarz do miski zupy, tak jak zrobiła to poprzednia Bestia, którą scharakteryzowano jako kogoś, kto był zwierzęciem tak długo, że zapomniał jak być człowiekiem.

Powiem jednak, że mały pomruk kuzyna Matthew na końcu był seksowny.

Służący

To drobny spór, który mam z pierwotnym założeniem samej historii, że to nie do końca sprawiedliwe, że są przeklęci, by całe życie żyć jak meble, ponieważ ich szef był kutasem. W tej wersji są odpowiedzialni, ponieważ… nie zrobili nic, gdy tata Beasta dał mu złe lekcje życia. Nadal nie brzmi uczciwie. Mam na myśli, że Chip jest dzieckiem. Był tam cholerny pies. Jak byli odpowiedzialni?

Ale może bardziej niepokojące jest to, jak ta wersja precyzowała, że ​​cała ich rodzina, która mieszkała poza zamkiem, magicznie o nich zapomniała. Pomyśl, jakie to jest ciemne! Meble pamiętały ich rodziny, a ich rodziny ich nie pamiętały. Czy ich małżonkowie ponownie zawarli związek małżeński? Czy dzieci nie pytały, gdzie są ich matki? Bardziej sensowne jest wyobrażenie sobie, że w zamku mieszkały całe rodziny. W przeciwnym razie, co do cholery robił tam Chip?

Piękny

mam nadzieję, że ten e-mail dobrze Ci się spodobał

Film z 2017 roku dokłada wszelkich starań, abyśmy zatroszczyli się o matkę Belle, która zmarła i mieszkała w Paryżu. Posuwa się nawet do wprowadzenia magicznej księgi ekspozycyjnej, która pokazuje nam… Matka Belle zmarła i mieszkała w Paryżu. Okazuje się, że zmarła na zarazę. Z całym szacunkiem, jakie to ma znaczenie? Już mentalnie wypełniamy puste miejsce, że zmarła mama Belle - choroba wydaje się rozsądną opcją, na pewno. Ale w jaki sposób potwierdzenie tego wpływa na rozwój fabuły lub tematu w jakikolwiek znaczący sposób? Gdyby pomysł polegał na tym, że Belle i Bestia mogą połączyć się po swoich utraconych matkach, lepiej byłoby poświęcić czas na pokazanie nam tego momentu lub zagłębienie się w historię Bestii, która wydawała się dość interesująca, ale której tak naprawdę nigdy nie zobaczyliśmy.

Podoba mi się małe zmiany w postaci Belle – uczynienie z niej wynalazcy, trochę bardziej odważnej, trochę bardziej odważnej – ale żałuję, że nie nazwali głosu Emmy Watson. Watson brzmi dobrze, ale to część problemu. Jej piosenki muszą być lepsze niż dobre, wypełnione sercem i duchem, a to trudne piosenki! Nie powinno być wstydu ani piętna związanego z wykorzystywaniem najlepszej aktorki do roli i posiadaniem najlepszego głosu dla niej. Disney robił to cały czas – Lea Salonga śpiewała zarówno dla Jasmine, jak i Mulan. Zrobili to dla Zaca Efrona w pierwszym Liceum Muzyczne film.

Le Fou jest gejem, jak sądzę

Tańczy z facetem na końcu dosłownie .4 sekundy.

Małe zmiany

• 10 lat, na które czekaliśmy, jest wycięte z Be Our Guest prawdopodobnie po to, aby ludzie tacy jak ja nie czepiali się zmiany osi czasu

• Nigdy więcej i każdy cal mnie jest pokryty włosami

• Również zniknął? Kultowa Marie! Bagietki! POŚPIESZ SIĘ! od pierwszej piosenki.

• Zamieniają chwilę na Jeśli nie mogę jej kochać z produkcji na Broadwayu z niezapomnianą nową piosenką zatytułowaną Zawsze to powinno się nazywać Hej Oskary, teraz możesz nominować nas za najlepszą oryginalną piosenkę. Nawiązałem do obu piosenek śpiewanych przez Josha Grobana.

• W obu wersjach Belle rzuca śnieżką w Bestię, a on odpowiada, zbierając ogromny śnieżka w odwecie. W filmie animowanym , Belle rzuca drugą śnieżkę, a Bestia upuszcza swoją gigantyczną śnieżkę na własną głowę. W nowej wersji nabija na zegary Emmę Watson w twarz gigantyczną śnieżką. To dosłownie ją powala.